Willem Matse

Pensionado, decorateur en levensgenieter

Bron: Oude IJsselstreek Vizier wo 13 mrt 2019, door Marcel van Berkum

'Ik wilde nooit cowboy zijn'

Silvolde - Hij schildert carnavalswagens voor de Silvoldse optocht, maar houdt beslist niet van het narrenfeest. Hij weigert zijn levens- en kledingstijl aan te passen en liep ook de afgelopen carnavalsdagen rond in zijn karakteristieke gescheurde spijkerbroek en motorjack. Samen met grijze staart en witte sik is het Willem Matse. Pensionado, decorateur en levensgenieter. Een unieke en kleurrijke Silvoldenaar.

Willem Matse is 70 jaar geleden geboren in Gouda. Hij had een moeilijke jeugd, want zijn vader overleed toen hij tien was en 3 dagen later stierf zijn opa. Willem had nog twee jongere broertjes en werd al snel volwassen. Na de middelbare school moest hij als kostwinner werken en decoreerde hij jarenlang het wereldberoemde Delfts blauw. Tientallen jaren geleden kwam hij met motorvrienden in de Achterhoek terecht. De Achterhoekse deerns waren enthousiast over mannen met grote motoren en een westerse tongval. De Achterhoekse keerls wat minder. Het leverde nog wel eens confrontaties op. Het uitgaansleven en de omgeving inspireerde en hij bleef.

Muurschilderen

Willem heeft een uitgebreid netwerk en na jaren Achterhoek heeft hij zijn handtekening achtergelaten op vele plekken in de regio. Hij is namelijk schilder/decorateur en zijn meest opvallende werk zijn muurschilderingen, die zijn terug te vinden in vele bedrijven of particuliere ruimtes in de wijde omgeving. Een prima voorbeeld is café 't Centrum in zijn woonplaats waar op de binnenmuren fraaie staaltjes van zijn kunnen zijn te zien. Bij garage Veenhuizen in Terborg schilderde hij een wand in de showroom en onlangs nog maakte hij het logo van Streetball Silvolde op de muur in wijkcentrum De Lichtenberg. Logisch dan ook dat Willem deel uit maakt van 'Muren Gluren', het project van muurschilderingen in Silvolde. Hij ontwerpt onder meer een schildering voor de buitenmuur van koperslager Dennis Wissink aan de Marktstraat.

Heavy metal

De 'nachtburgemeester van Silvolde' is ook een bekend gezicht in het uitgaansleven. Vooral als het rockmuziek, met name heavy metal, betreft. Als hij in de stemming is dan gooit hij zijn haar los en danst op Rammstein en vergelijkbare muziek. Willem bezit een enorme collectie langspeelplaten. Al is het even zoeken in zijn huis annex atelier. Elk weekend is hij wel ergens in een zaal of kroeg te bekennen. Bij een live optreden in de buurt is hij een bekend en opvallend gezicht. De whisky-liefhebber is nooit te beroerd om een gesprek aan te knopen, maar op een Achterhoeks woord valt hij niet te betrappen. Dat de andere bezoekers jonger en vaak veel jonger zijn deert Willem absoluut niet. "Als je in het publiek staat is er geen verschil in leeftijd. Omgaan met jongeren, houdt je jong. Daar word ik geaccepteerd zoals ik ben." Het zijn juist anderen die niet altijd zijn levensstijl accepteren, maar dat deert hem niet. Jarenlang was de 70-jarige Silvoldenaar ook te vinden bij festivals, zoals Zwarte Cross en DKL-party, waar hij deel uitmaakte van het bewakingsteam. Vanwege lichamelijke klachten besloot hij hiermee te stoppen, maar voor de DKL-party en het Hootchie Koe Festival schildert hij nog steeds opvallende sfeerborden.

Indiaan in Jaguar

Mede op dringend advies van zijn zoon Dennis heeft hij ook zijn passie motorrijden er aan gegeven en zijn VMax verkocht. Hij verplaatst zich tegenwoordig vooral in een slagschip van een Jaguar, die is volgestouwd met verfbussen, emmers en kwasten. In 2018 had Willem veel lichamelijke klachten en bewoog zich voort met een stok. Sinds enige tijd gaat het veel beter."Ik had beelden in huis, die een kwade invloed op me hadden. Nu ik die heb weggedaan gaat het veel beter." Willem heeft een voorliefde voor de indiaanse levensstijl. "Van jongs af ben ik geïnteresseerd in de omgang van indianen met de natuur. In het kinderspel wilde ik nooit cowboy zijn, maar altijd indiaan. Ik was in Noord- en Zuid-Amerika en correspondeer met een native american. Ik voel me zelf indiaan."

Coma

In 2007 was Willem er bijna niet meer geweest. Hij was aan het schilderen in een hotel in Tolkamer. "Ik voelde me niet goed worden en besloot even in de frisse lucht te gaan. Ik voelde mijn hart op hol slaan en probeerde de hartslag met meditatie onder controle te krijgen." Maar omstanders belden 112 en in de ambulance, op weg naar Zevenaar, kreeg hij een hartstilstand. Dat gebeurde nogmaals in Zevenaar en daarom ging het met spoed naar het Radboud in Nijmegen. Hij werd geopereerd en leek te herstellen, maar kreeg opnieuw een hartstilstand waarna hij in coma werd gebracht. "Ik heb 5 dagen in coma aan de apparatuur gelegen. Ik hoorde later dat het hart er steeds mee stopte en dat ik in totaal 140 keer gereanimeerd ben." Hij lag zeven weken in het Radboud ziekenhuis. "Er werd door de achterban intensief meegeleefd en ik heb veel steun gehad. Met name van William Arentsen, die mij dagelijks bezocht en veel regelde. Ik was geen makkelijke patiënt en ben regelmatig het bed uitgestapt." Zijn zoon Dennis wist de verplegers te overtuigen om zijn haar niet af te knippen door te zeggen: 'Als je zijn haar knipt dan haal je zijn ziel weg.'

Zweven

Vanaf die tijd loopt Willem rond met een defibrillator ingeplant in zijn borst, die de hartslag begeleidt. De dood kan Willem niet meer verrassen. "Ik heb de dood onder ogen gezien. Ik heb gezweefd boven de indiaanse dodenvelden. Ik zag alles van bovenaf." Volgens zeggen heeft hij extra tijd gekregen, maar echt verbaasd dat hij het heeft overleefd is Willem niet. "Net als indianen weet ik wanneer mijn tijd gekomen is. Het is mij al lang duidelijk dat ik zal sterven als ik 77 ben."